පංති යෑම

අදත් ඉතින් පුරුදු විදිහටම පංති ගියා. අපෝ එපා වෙනවා. අද ඉරිදනෙ. පංති වලට යන ලමයි වැඩි දවසනෙ. ඉතින් එපා වෙනව. එහෙම කියල හරි යන්නෙත් නෑ නෙ. පංති යන්නත් ඕනනෙ. ඉතින් වෙනද වගේම උදේට කාල බීල පොත් ටිකත් අරගෙන ආව එලියට. බස් එකකට එන්නත් ගෙදර ඉඳන් ගොඩක් දුර එන්නත් එපැයි. මාත් ඉතින් දුරු කතර ගෙවාගෙන කොහොමින් කොහොමින් හරි ආව බස් හෝල්ට් එකට.අද තමයි මට අවුරුද්දට අපේ අක්කා තෑගි දීපු ඩෙනිමයි ටී එකයි ඉස්සෙල්ලම අඳින දවස. ඒකත් කියල ඉන්නෙපැයි. අලුත් ඇඳුමක් ඇන්ඳම ඉතින් පොඩි ආඩම්බර කමකුත් තියෙනවනෙ. ටී එකනම් හැබැයි ගානටමයි. ඒකනෙ ඉතින් අලුත් මෝස්තරේ...

අම්මෝ මෙන්න එනව බස් එකක්... නිකන් නිවන් ගියා වගේ. හිටගෙන ඉඳල අඬු දෙකත් රිදෙනව එකසිය ගානට. හැබැයි බස් එකේ නම් සීට් නෑ. ඒක ෂුවර්. මොනව කරන්නද නැග්ග ඉතින්. නැත්නම් අදත් පන්තියට යන්න වෙන්නෙ පරක්කු වෙලා.නැගපු ගමන් පොත් ටික වාඩි වෙලා හිටපු නංගි කෙනෙක්ගෙ ඔඩොක්කුවෙන් තිබ්බා. අල්ල ගන්නවත් තැනක් නෑ. මාව උසත් නෑ. වැටෙන්නත් බෑ. බොහොම අමාරුවෙන් එල්ලුනා උඩ තිබුනු පොල්ලෙ. දැන්නම් හරි. ඒත් මට තේරෙනව මගේ ටී එක උඩ ගිහින් බව. ඉස්සරහින් බැලුව පොඩ්ඩක්. මෙන්න බඩත් පේනවා ( යටට ඇඳල හිටියෙ බ්‍රා එක විතරයිනෙ.. )ටක් ගාල අනික් අතින් ටී එක ඇද්ද. ඒත් පස්සෙන් එලියෙ. කමක් නෑ ඉතින් පොඩ්ඩක් පෙනුනම මොකද ??

දැන්නම් බස් එකේ සෙනගත් වැඩියි හොඳටම. මට තේරෙනව පස්සෙන් පොඩි හේත්තුවක් එනවා. හොරෙන් බැලුව පිටි පස්ස. අපේම ක්ලාස් එන පිරිමි ලමයෙක්..( නම දසුන්. අපේ ගෙවල් පැත්තෙමයි. මගෙ හොඳ යාළුවෙක්) දැන්නම් ටික ටික තද වෙවී මිනිහගෙ කකුල එනව මගෙ කකුල් දෙක මැද්දෙන්. යන්තම් බොහොම අමාරුවෙන් එයාට කකුල දා ගන්න ඉඩ දුන්න. මිනිහත් මම දීපු අවස්තාවෙන් උපරිම ප්‍රයෝජනේ ගන්නවා. දැන්නම් මට සැප උපරිමයි. ටික ටික තෙත් වෙනව වගෙ. බහින තැනත් ලඟයි. දසුන් මට ඉස්සරවෙලා බහින්න ඉඩ දුන්නා. මාත් ඉස්සර වෙලා ආවා. දසුන් මගෙ පස්සෙන්මයි. මම දැන් අල්ලගෙනත් නෑ. බස් එක හදිස්සියෙම බ්‍රේක් කරා....

වෙලාවට දසුන් මාව අල්ල ගත්තා. හැබැයි එයා අල්ල ගත්තෙ මගෙ බඩ අස්සෙන් අත දාල. මාව හොඳට තද කරල එයා අල්ල ගත්තා. ටී එක අස්සෙන් දසුන්ගෙ අත මගෙ බඩේ ගෑවෙනව. මම එයාට ආයෙ හේත්තු උනා. අම්මෝ මෙන්න හොඳටම නැගලා.දසුන් හෙමීට මගෙ බඩ අත ගාගෙන උඩට යනවා. එයාගෙ අත මගෙ බ්‍රා එකේ වැදුනා. මම හිමින් සීරුවෙ එයාගෙ අත තද කරල අල්ල ගත්තෙ නැත්නම් එයා තවත් උඩට යන නිසා. වෙනදත් එයා එහෙම කරන නිසා මටනම් ඉතින් ගානක් වත් නෑ. ඒත් අද ඕනවට වඩා උඩට යන්න දෙන්න බෑ. මොකද අද ඇඳන් ඉන්නෙ පටි නැත් එකක්. අනික ටිකක් බුරුලයිත් එක්ක. ඕක පාත් උනොත් එහෙම...


කොහොමින් කොහොම හරි බහින තැනටත් ආවා. දසුන් අත අරගෙන මට බහින්න ඉඩ දුන්නා. මම බහිනකොටම මෙන්න සචිනියි නදීයි එතන ( මගෙ යාලුවො දෙන්න ) මම ඉතින් ටී එකත් හදාගෙන උන් දෙන්නත් එක්ක පංතියට ගිහින් වෙනද වගේම ඉගෙනගෙන ගෙදර ආව. එනකොටනම් වාඩි වෙලා ආපු නිසා පස්ස කාටවත් දෙන්න උනේ නෑ. මොනව උනත් ගෙදර ඇවිත් ඇඳුම් මාරු කරන ගමන් දසුන්ගෙ සැප මතක් කරන් තනියම වැඩක් කරගන්න මම අමතක කරේ නෑ...

හැබැයි ඉතින් වෙහෙර ගිලපු මට අග්ගලාවත් කජ්ජක්ද ? ඒව පස්සෙ කියන්නම්කෝ.

මුල් පිටුව

ඔන්න මමත් මගේම කියල බ්ලොග් එකක් පටන් ගත්තා. ඔයාල හැමෝමව මගේ බ්ලොග් එකට ආදරයෙන් පිලිගන්න ගමන් පුළුවන් හැමදාම මේ පැත්තෙ එන්න කියල පුංචි ආරාධනාවකුත් කරනවා. ඉතින් මගේ දිනපොතේ මගේ එදිනෙදා අත්දැකීම් වගේම රසවත් වැදගත් හැමදේම ලියන්නයි මගෙ බලාපොරොත්තුව. අනුන්ගෙ දින පොත් බලන එකනම් හොඳ පුරුද්දක් නම් නෙමේ තමයි. ඒත් කමක් නෑ මගේ එක බලන්නකෝ..

මම ටිකක් මේ කලාවට අළුත්. ඉතින් ඔයාලගෙ අදහස් මට ගොඩක් වටිනව. ඒ නිසා දිනපොතේ පිටු බලල නිකන් ඉන්න එපා. ඔයාලට හිතුන දේ ඒ විදිහටම ලියල යන්න කියලත් ඉල්ලා සිටිනවා..