සීතලට හොඳම බෙහෙත....

උදේ ඉඳන්ම වහිනවා වහිනවා ඉවරයක් නෑ. අද ඉතින් දවසම ගෙදර තමයි ඉන්න වෙන්නෙ. බෝයි එක්ක කොහෙ හරි යන්න තිබ්බනම් සීතලේ හොඳට සැපක් ගන්න තිබ්බ. කොහෙද ඉතින් වැස්ස ඉවරයක් නෑ නෙ. නැගිටින්නත් පරක්කු උනා. අම්මත් වැස්සෙම පොලට ගියා. කම්මැලිකමේ ඇඳට වෙලා ඉන්නකොට දොරට තට්ටු කරන සද්දයක් ඇහුනා. බලනකොට එහා ගෙදර සුරංග මල්ලි. කොල්ල දොර ඇරපු වෙලේ ඉඳන් මගෙ දිහාවෙ කන්න වගෙ බලාගෙන ඉන්නකොට තමා මට මතක් උනේ මම බ්‍රෙසියර් එක ඇඳල නෑ කියල. ටී ෂර්ට් එක අස්සෙන් තන් දෙක බේරිල පේන එක දිහා කොල්ල කන්න වගේ බලාගෙන ඉන්නවා.

මොකද බලාගෙන ඉන්නෙ එනවා ගෙට.

පොඩි එකා මගෙ ආරාදනාවෙන් ගෙට ආව.

මොනවද කන්නෙ වගෙ බලාගෙන හිටියෙ.."

මම එහෙම අහපුවම කොල්ල ලැජ්ජාවෙන් වගෙ බිම බලා ගත්තා. එහෙම අහන ගමන් මම සුරංග මල්ලි වාඩි වෙලා හිටපු සෙටියෙම පැත්තකින් වාඩි උනේ ගලත් එලියෙ දාගෙන.දැන්නම් කොල්ලට නහුතට නැගල බව මට පේනවා. ඒත් ඉතින් එක පාරටම ගේම ඉල්ලන්න බෑ නෙ.

මම මල්ලිට තේ එකක් හදාගෙන එන්නද ?

මම පුටුවෙන් නැගිටින ගමන් මල්ලිගෙන් ඇහුවා.

නැතත් කමක් නෑ අක්කෙ..

ඔයාට සීතල නැද්ද ?

මම එහෙම ඇහුවෙ ආපහු මල්ලිගෙ ඇඟේ ගෑවි නොගෑවී වාඩි වෙන ගමන්.

නෑ. මට නම් නෑ. ඒ උනාට අක්කට නම් සීතල ඇති නේද ගොඩක්...

ඇයි මල්ලි එහෙම කියන්නෙ...?

නෑ ඉතින් අක්ක ගොඩක් කොටටනෙ ඇඳල ඉන්නෙ

මල්ලි එහෙම කියාගෙන මගෙ කකුල උඩින් අතක් තිබ්බ. මට නිකන් කරන්ට් එක වැදුනා වගේ උනා.ඊට පස්සෙ මගේ ඇඳුම් ගැලවෙන්න ගියේ බොහොම ටික වෙලාවයි. මල්ලි මායි ඇඳට ගිහින් හොඳට සැප ගත්තා. මල්ලිගෙ පයිය ටික වෙලාවක් මගෙ කටේ හුරතල් වෙවී ඉඳල මගෙ හුත්ත ඇතුලට බැස්සෙ බොහොම සීරුවට. මල්ලි මගේ ඇඟ උඩ නැගගෙන තන් දෙක හොඳට හුරතල් කර කර මට හිකුවා. ටික වෙලාවක් යනකොට මගේ හුත්ත ඇතුලෙම මල්ලිට බඩු ගියා. සුරංග මල්ලි තාම 10 වසරෙ උනාට හොඳට සැප නම් දෙන්න දන්න පාටයි. මල්ලිගෙ පයිය කිස් කරන ගමන් මම එහෙම කිව්වෙ තවත් දවසක මල්ලියට කියල හුකව ගන්න හිතාගෙන.

ගොඩ දවසකින්

මට ගොඩ දවසකින් ඩයරිය ලියන්න බැරි උනා. කියන්න දේවල් නැතිව නෙමෙයි. මට ඉතින් දවසට කොල්ලො දෙතුන් දෙනෙක් සැප දෙනවනෙ. මම දන්නව ඔයාල මගේ ඩයරියෙ කතා කියවල අතේ ගහල බඩු යවා ගන්න බව. මම ආසම දේ තමා පයිය කටට අරන් කට ඇතුලෙම බඩු යවා ගන්න. නැත්නම් මූන පිරෙන්න කැරි විද්දනවට. ඔයාල ආසම කොයි එකටද ?

වෑන් එකේ අයියා

අද මම කියන්න යන්නෙ මම O/L පන්තියෙ ඉන්නකොට වෙච්ච සිදුවීමක් ගැන. මේක මගේ මුල්ම අත්දැකීම කියන්නත් පුලුවන්. හැබැයි මේක වෙන්න කලින් මට පොඩි පොඩි ආතල් නම් හම්බවෙලා තියෙනවා. මම ඒ කාලෙ ඉස්කෝලෙ ගියේ වෑන් එකක. පූර්ණිමා නංගි අපේ ගෙවල් ගාවමයි හිටියෙ. අපේ ඉස්කෝලෙම නංගියෙක්. එයයි මායි එකම වෑන් එකේ තමා ස්කෝලෙ ගියේ. අපේ ගෙවල් තියෙන්නෙ අතුරු පාරක. ටිකක් පාලුයි. වෑන් එකට ඉස්සෙල්ලම නගින්නෙ අපි දෙන්නා. ගොඩක් දුර යනකන් වෑන් එකේ ඉන්නෙ අපි දෙන්නා විතරයි. අපි දෙන්නගෙ ආසනේ උනෙ වෑන් එකේ පස්ස සීට් එක. ඒ කාලෙ අපිට මාර ආසවක් තිබුනෙ පස්ස සීට් එකේ යන්න.

දවසක් හවස එනකොට වෑන් එක කැඩුනා. වෑන් එකේ හිටියෙත් මම විතරයි. එදා පූර්ණිමා නංගිත් අසනීප වෙලා ස්කෝලෙ ආවෙ නෑ. ඩ්‍රයිවර් අයියා ගොඩක් වෙලා ට්‍රයි කරා වාහනේ හදා ගන්න. ඒත් හරි ගියේ නෑ. ඊට පස්සෙ අයියා මම හිටපු සීට් එකට ඇවිත් වාඩි උනා.

හරි වැඩේනෙ නංගි වෑන් එක ස්ටාර්ට් වෙන්නෙ නෑ නෙ..

මොකද අයියෙ අපි කරන්නෙ..?

මම මගෙ යාලුවෙක්ට කතා කරා. එයා වාහනයක් අරන් එයි. හැබැයි මිනිහ එන්න තව පැයක් විතර යයි.

අයිය එහෙම කියල මගෙ කකුල උඩින් එයාගෙ අත තියා ගත්තා.මට නිකන් විදුලියක් වැදුන වගේ උනා. එයා ටික ටික මගෙ කකුල අත ගානව ගවුමට උඩින්. එයා මගෙ තනේ මිරිකන්න පටන් ගත්තා. අපේ ස්කෝලෙ තියෙන්න කර කපපු ගවුම. එයා එක පාරටම කර අස්සෙන් අත ඇතුලට දාල මගෙ තන් දෙක එලියට ගත්තා. මට කිසි දෙයක් හිතා ගන්න බැරුව හිටිය.

එයා ඊට පස්සෙ එයාගෙ කලිසමේ සිප් එක ඇරලා එයාගෙ එක එලියට ගත්තා. අම්මෝ ඒකෙ ලොකු.මම මේ පොල්ලක් දැක්කමයි. එයා එයාගෙ එක මට උරන්න කිව්වා. මට හොදටම බය හිතුනා. මේකෙ සයිස් එක දැකලා. ඒත් ආසාව නිසා ඒක කටට දා ගත්තා. අයියා ඒ අතර මගෙ ගවුම උස්සලා මගෙ කකුල් අත ගගා හිටියෙ. ඔය විදියට විනාඩි විස්සක් විතර අපි දෙන්නා ඒ විදියට වැඩේ කරා. එයා එක පාරටම පොල්ල මගෙ කටින් ඇදලා අරගෙන මගෙ කකුල උඩට තියලා සුදු පාටට මොනවදෝ වක් කරා. පස්සෙ තමයි දැන ගත්තෙ ඒ බඩු කියල. මම ගවුමෙන් කකුල පිහිදාගත්ත.

ටික වෙලාවකින් එයාගෙ යාලුව ඇවිත් අපිව දාගෙන ගියා. එදා ඉඳල පූර්ණිමා නන්ගි නැති හැම දවසකම වෑන් එකේ අයියයි මායි පස්ස සීට් එකේ ඉඳල හොඳට සැප ගත්තා.

පංති යෑම

අදත් ඉතින් පුරුදු විදිහටම පංති ගියා. අපෝ එපා වෙනවා. අද ඉරිදනෙ. පංති වලට යන ලමයි වැඩි දවසනෙ. ඉතින් එපා වෙනව. එහෙම කියල හරි යන්නෙත් නෑ නෙ. පංති යන්නත් ඕනනෙ. ඉතින් වෙනද වගේම උදේට කාල බීල පොත් ටිකත් අරගෙන ආව එලියට. බස් එකකට එන්නත් ගෙදර ඉඳන් ගොඩක් දුර එන්නත් එපැයි. මාත් ඉතින් දුරු කතර ගෙවාගෙන කොහොමින් කොහොමින් හරි ආව බස් හෝල්ට් එකට.අද තමයි මට අවුරුද්දට අපේ අක්කා තෑගි දීපු ඩෙනිමයි ටී එකයි ඉස්සෙල්ලම අඳින දවස. ඒකත් කියල ඉන්නෙපැයි. අලුත් ඇඳුමක් ඇන්ඳම ඉතින් පොඩි ආඩම්බර කමකුත් තියෙනවනෙ. ටී එකනම් හැබැයි ගානටමයි. ඒකනෙ ඉතින් අලුත් මෝස්තරේ...

අම්මෝ මෙන්න එනව බස් එකක්... නිකන් නිවන් ගියා වගේ. හිටගෙන ඉඳල අඬු දෙකත් රිදෙනව එකසිය ගානට. හැබැයි බස් එකේ නම් සීට් නෑ. ඒක ෂුවර්. මොනව කරන්නද නැග්ග ඉතින්. නැත්නම් අදත් පන්තියට යන්න වෙන්නෙ පරක්කු වෙලා.නැගපු ගමන් පොත් ටික වාඩි වෙලා හිටපු නංගි කෙනෙක්ගෙ ඔඩොක්කුවෙන් තිබ්බා. අල්ල ගන්නවත් තැනක් නෑ. මාව උසත් නෑ. වැටෙන්නත් බෑ. බොහොම අමාරුවෙන් එල්ලුනා උඩ තිබුනු පොල්ලෙ. දැන්නම් හරි. ඒත් මට තේරෙනව මගේ ටී එක උඩ ගිහින් බව. ඉස්සරහින් බැලුව පොඩ්ඩක්. මෙන්න බඩත් පේනවා ( යටට ඇඳල හිටියෙ බ්‍රා එක විතරයිනෙ.. )ටක් ගාල අනික් අතින් ටී එක ඇද්ද. ඒත් පස්සෙන් එලියෙ. කමක් නෑ ඉතින් පොඩ්ඩක් පෙනුනම මොකද ??

දැන්නම් බස් එකේ සෙනගත් වැඩියි හොඳටම. මට තේරෙනව පස්සෙන් පොඩි හේත්තුවක් එනවා. හොරෙන් බැලුව පිටි පස්ස. අපේම ක්ලාස් එන පිරිමි ලමයෙක්..( නම දසුන්. අපේ ගෙවල් පැත්තෙමයි. මගෙ හොඳ යාළුවෙක්) දැන්නම් ටික ටික තද වෙවී මිනිහගෙ කකුල එනව මගෙ කකුල් දෙක මැද්දෙන්. යන්තම් බොහොම අමාරුවෙන් එයාට කකුල දා ගන්න ඉඩ දුන්න. මිනිහත් මම දීපු අවස්තාවෙන් උපරිම ප්‍රයෝජනේ ගන්නවා. දැන්නම් මට සැප උපරිමයි. ටික ටික තෙත් වෙනව වගෙ. බහින තැනත් ලඟයි. දසුන් මට ඉස්සරවෙලා බහින්න ඉඩ දුන්නා. මාත් ඉස්සර වෙලා ආවා. දසුන් මගෙ පස්සෙන්මයි. මම දැන් අල්ලගෙනත් නෑ. බස් එක හදිස්සියෙම බ්‍රේක් කරා....

වෙලාවට දසුන් මාව අල්ල ගත්තා. හැබැයි එයා අල්ල ගත්තෙ මගෙ බඩ අස්සෙන් අත දාල. මාව හොඳට තද කරල එයා අල්ල ගත්තා. ටී එක අස්සෙන් දසුන්ගෙ අත මගෙ බඩේ ගෑවෙනව. මම එයාට ආයෙ හේත්තු උනා. අම්මෝ මෙන්න හොඳටම නැගලා.දසුන් හෙමීට මගෙ බඩ අත ගාගෙන උඩට යනවා. එයාගෙ අත මගෙ බ්‍රා එකේ වැදුනා. මම හිමින් සීරුවෙ එයාගෙ අත තද කරල අල්ල ගත්තෙ නැත්නම් එයා තවත් උඩට යන නිසා. වෙනදත් එයා එහෙම කරන නිසා මටනම් ඉතින් ගානක් වත් නෑ. ඒත් අද ඕනවට වඩා උඩට යන්න දෙන්න බෑ. මොකද අද ඇඳන් ඉන්නෙ පටි නැත් එකක්. අනික ටිකක් බුරුලයිත් එක්ක. ඕක පාත් උනොත් එහෙම...


කොහොමින් කොහොම හරි බහින තැනටත් ආවා. දසුන් අත අරගෙන මට බහින්න ඉඩ දුන්නා. මම බහිනකොටම මෙන්න සචිනියි නදීයි එතන ( මගෙ යාලුවො දෙන්න ) මම ඉතින් ටී එකත් හදාගෙන උන් දෙන්නත් එක්ක පංතියට ගිහින් වෙනද වගේම ඉගෙනගෙන ගෙදර ආව. එනකොටනම් වාඩි වෙලා ආපු නිසා පස්ස කාටවත් දෙන්න උනේ නෑ. මොනව උනත් ගෙදර ඇවිත් ඇඳුම් මාරු කරන ගමන් දසුන්ගෙ සැප මතක් කරන් තනියම වැඩක් කරගන්න මම අමතක කරේ නෑ...

හැබැයි ඉතින් වෙහෙර ගිලපු මට අග්ගලාවත් කජ්ජක්ද ? ඒව පස්සෙ කියන්නම්කෝ.

මුල් පිටුව

ඔන්න මමත් මගේම කියල බ්ලොග් එකක් පටන් ගත්තා. ඔයාල හැමෝමව මගේ බ්ලොග් එකට ආදරයෙන් පිලිගන්න ගමන් පුළුවන් හැමදාම මේ පැත්තෙ එන්න කියල පුංචි ආරාධනාවකුත් කරනවා. ඉතින් මගේ දිනපොතේ මගේ එදිනෙදා අත්දැකීම් වගේම රසවත් වැදගත් හැමදේම ලියන්නයි මගෙ බලාපොරොත්තුව. අනුන්ගෙ දින පොත් බලන එකනම් හොඳ පුරුද්දක් නම් නෙමේ තමයි. ඒත් කමක් නෑ මගේ එක බලන්නකෝ..

මම ටිකක් මේ කලාවට අළුත්. ඉතින් ඔයාලගෙ අදහස් මට ගොඩක් වටිනව. ඒ නිසා දිනපොතේ පිටු බලල නිකන් ඉන්න එපා. ඔයාලට හිතුන දේ ඒ විදිහටම ලියල යන්න කියලත් ඉල්ලා සිටිනවා..